Feldmarszałek szwedzki, jeden z najzdolniejszych dowódców Karola XII

---

Ur. 6 sierpnia 1651 r., Stralsund

Rodzice: Gerdt Antoniison Rehnskiöld i Birgitta Torskeskål

Zm. 29 stycznia 1722 r., Läggesta (parafia Kärnbo, Södermanland), pochowany 15 marca 1722 r. w Storkyrkan w Sztokholmie

Carl Gustaf Rehnskiöld, mal. David von Krafft, pocz. XVIII w. (Wikimedia Commons)

Carl Gustaf Rehnskiöld (1651–1722), hrabia i feldmarszałek szwedzki (od 1705 r.), uważany za jednego z najzdolniejszych dowódców Karola XII.

Urodził się 6 sierpnia 1651 r. w Stralsundzie na szwedzkim Pomorzu. Brał udział i odznaczył się w wojnie skańskiej (1676–1679). Po zakończeniu wojny szybko awansował. Był m.in. od 1689 r. komendantem twierdzy w Landskronie, a od 1698 r. gubernatorem Skanii. W pierwszym okresie wielkiej wojny północnej opracował większość szwedzkich planów operacyjnych i był współtwórcą wielkich zwycięstw szwedzkich, m.in. w bitwach pod Narwą (1700), nad  Dźwiną (1701) i pod Kliszowem (1702). W 1705 r. został mianowany feldmarszałkiem. Pod Wschową (1706), gdzie dowodził samodzielnie, rozgromił wojska sasko-rosyjskie. Po klęsce pod Połtawą (1709) w niewoli rosyjskiej, z której został uwolniony w 1718 r. Rok później mianowany głównodowodzącym wojsk szwedzkich w Skanii i Bohuslänie. Zmarł 29 stycznia 1722 r. w zajeździe w Läggesta koło Mariefred (parafia Kärnbo, Södermanland). Został uroczyście pochowany 15 marca 1722 r. w Storkyrkan w Sztokholmie.

Kategorie:Biogramy, Dowódcy, Historia Szwecji, Nowożytność

Tagi: Szwecja mocarstwowa, Szwedzcy wojskowi, Wielka wojna północna