Przywódca powstania przeciwko Erykowi Pomorskiemu (1434–1436)

Wybrany w 1435 r. „naczelnikiem Szwecji” (rikshövitsman)

---

Ur. ok. 1390 r., Englikobenning (ob. Ängelsberg, Västmanland)

Rodzice: Engelbrekt Englikosson i NN

Zm. 27 kwietnia lub 4 maja 1436 r., Engelbrektsholmen (Närke)

Pomnik Engelbrekta Engelbrektssona w Arboga, fot. zbigur (2018)

Engelbrekt Engelbrektsson (ok. 1390–1436), przywódca rozpoczętego w 1434 r. powstania ludowego przeciwko rządom Eryka Pomorskiego, wybrany w 1435 r. „naczelnikiem Szwecji” (rikshövitsman). Dawna narodowo-romantyczna historiografia szwedzka uważała Engelbrekta za wzór narodowego bohatera w walce o wolność i symbol wolnościowego ducha Szwedów.

Urodził się w prawdopodobnie w latach 90. XIV w. Pochodził z niższego możnowładztwa pochodzenia niemieckiego. Rodzina od lat 60. XIV w. zamieszkiwała w Szwecji. Jego ojciec, Engelbrekt Englikosson, był przedsiębiorcą górniczym w Norbergu (wówczas w granicach Dalarna). Przypuszcza się, że młody Engelbrekt brał udział w wojnach Eryka Pomorskiego z Hanzą i Holsztynem. W źródłach pojawia się po raz pierwszy w 1426 r. jako „górnik Engelbrekt”. Od początku lat 30. XV w. występuje jako rzecznik mieszkańców Bergslagen, zanoszący skargi ludności przed oblicze króla, Eryka Pomorskiego. Wraz z wybuchem powstania w 1434 r. staje się wiodącą postacią w polityce szwedzkiej. W styczniu 1435 r. na zjeździe w Arboga, nazywanym „pierwszym riksdagiem w historii Szwecji”, zostaje wybrany „naczelnikiem” (rikshövitsman) i wchodzi do Rady Królestwa (Riksråd). Został zamordowany na początku maja 1436 r. przez Magnusa Bengtssona (Natt och Dag) na niewielkiej wysepce na jeziorze Hjälmaren (ob. Engelbrektsholmen) w ramach osobistej zemsty. Pochowany w kościele pw. św. Mikołaja w Örebro.

Kategorie:Biogramy, Historia Szwecji, Wojny, powstania, Średniowiecze

Tagi: Powstania w Szwecji, Powstanie Engelbrekta, Unia kalmarska