Książę Eugeniusz Sabaudzki (Eugeniusz Franciszek, książę Sabaudii-Carignano; 1663–1736), feldmarszałek austriacki, jeden z najwybitniejszych wodzów przełomu XVII i XVIII w., mecenas sztuki i nauki. Wsławił się zwycięstwami nad Turkami oraz w wojnie o sukcesję hiszpańską (1701–1714).

---

Urodził się 18 października 1663 r. w Paryżu jako syn księcia Eugeniusza Maurycego Sabaudzkiego i Olimpii Mancini, siostrzenicy kardynała Mazarina. Dorastał na dworze Ludwika XIV. Początkowo był przeznaczony do stanu duchownego, ale w wieku 19 lat wybrał karierę wojskową. Ludwik XIV nie przyjął go do armii francuskiej z powodu skandalu dworskiego, w który była zamieszana jego matka. Zniechęcony do Francji w 1683 r. wyjechał do Wiednia i wstąpił na służbę w armii cesarskiej. Uczestniczył w walkach z Turkami pod Wiedniem (1683) i w kolejnych latach wojny Ligi Świętej. Brał udział w wojnie Ligi Augsburskiej z Francją (1688–1697), mianowany feldmarszałkiem w 1693 r. Sławę w Europie przyniosło mu zwycięstwo nad Turkami w bitwie pod Zentą (1697). Następnie wsławił się w czasie wojny o sukcesję hiszpańską (1701–1714), odnosząc wraz z wodzem angielskim księciem Marlborough zwycięstwa nad wojskami francuskimi m.in. pod Blenheim (1704), Oudenarde (1708) i Malpaquet (1709) oraz w walkach w północnych Włoszech (m.in. bitwa pod Turynem 1706). W kolejnej wojnie Austrii z Turcją (1716–1718) pokonał wojska tureckie w bitwie pod Petrowaradynem (1716) i Belgradem (1717). W latach 1714–24 namiestnik austriackich Niderlandów. Osiągnął najwyższe urzędy państwowe na dworze Habsburgów w Wiedniu. Był naczelnym wodzem armii cesarskiej podczas wojny o sukcesję polską (1733–1736). Zmarł 21 kwietnia 1736 r. w Wiedniu, gdzie został pochowany w katedrze św. Stefana.

---