Malarz, twórca obrazów historycznych

---

Ur. 15 grudnia 1851 r., Kungsör (Västmanlands län)

Rodzice: Carl Gustaf Hellqvist i Maja Stina z d. Wennerström

Zm. 19 listopada 1890 r., Monachium, pochowany na monachijskim cmentarzu miejskim

C.G. Hellqvist (Wikimedia Commons)

Carl Gustaf Hellqvist (1851–1890), jeden z czołowych malarzy szwedzkich XIX w. tworzących obrazy historyczne. Autor wielu obrazów, rysunków i szkiców o tematyce związanej głównie z dziejami Szwecji. Do jego najbardziej znanych dzieł należą obrazy historyczne, m.in. „Waldemar Atterdag ściąga kontrybucję z Visby” i „Zaokrętowanie ciała Gustawa II Adolfa w porcie w Wolgast 1633 r.”

Urodził się 15 grudnia 1851 r. w Kungsörze (Kung Karls församling, Västmanlands län) w ubogiej rodzinie szewca Carla Gustafa Hellqvista i Mai Stiny z d. Wennerström. Dzięki pomocy rodziny Wallmark uzyskał w 1863 r. miejsce w kierowanej przez Fritza Ahlgrenssona pracowni dekoracji teatralnych przy Teatrze Królewskim w Sztokholmie (od 1997 r. Opera Królewska). Od 1864 r. uczył się równocześnie w Królewskiej Akademii Sztuki (Kungliga Konstakademien) na kierunku malarstwa historycznego. Przez cały okres nauki znajdował się w trudnej sytuacji materialnej. Wsparcia udzielili mu m.in. jego nauczyciele – August Malmström i Georg von Rosen. Dodatkowo zarobkował jako ilustrator w „Ny Illustrerad Tidning” i wydawnictwie Albert Bonniers förlag.

W 1873 r. został wysłany do Trondheim, gdzie miał porobić szkice z koronacji Oskara II. Czas ten wykorzystał także na wędrówkę przez Norwegię. Rok później odbył pieszą podróż przez Dalarna, co jak sam pisał miało duże znaczenie dla jego dalszego rozwoju artystycznego. W 1873 r. uczestniczył po raz pierwszy w wystawie sztuki. Dwa lata później otrzymał pierwszą nagrodę i medal królewski za zakupiony przez króla Oskara II obraz „Gustaf I oskarża biskupa Pedera Sunnanvädera i Mistrza Knuta przed kapitułą w Västerås” (Gustaf I anklagar biskopen Peder Sunnanväder och Mäster Knut inför domkapitlet i Wästerås).

W 1875 r. wyjechał do Paryża. Tam powstał jego obraz „Ludwik XI w swoim ogrodzie” (Ludvig XI i sin lustgård). Rok później z przyczyn ekonomicznych powrócił do Sztokholmu i podjął na nowo zajęcie ilustratora. W 1877 r. podjął podróż do Niemiec, otrzymując wcześniej na kolejne 5 lat stypendium państwowe. Celem podróży było Monachium, gdzie rozpoczął naukę u Carla von Piloty, jednego z czołowych ówczesnych niemieckich malarzy historycznych. Po drodze odwiedził m.in. Lüneburg, Lubekę, Hildesheim i Norymbergę, gdzie zapoznawał się z zachowaną w tych miastach architekturą średniowieczną. W Monachium powstał obraz „Gretchen ze swym martwym dzieckiem” (Gretchen med sitt döda barn), z którym pojechał na wystawę do Paryża w 1878 r. Po powrocie do Monachium namalował w 1879 r. jedno ze swoich bardziej znanych dzieł, „Upokarzający wjazd do Sztokholmu Pedera Sunnanvädera i Mistrza Knuta w 1526 r.” (Peder Sunnanväders och Mäster Knuts skymfliga intåg i Stockholm 1526), zakupione przez Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku; później przekazane Nationalmuseum w Sztokholmie. Zimą 1879/1880 r. namalował „Śmierć Stena Sture Młodszego na zamarzniętym Melarze” (Sten Sture d y.s död på Mälarens is).

W 1882 r. ukończył jedno z największych swoich dzieł, „Waldemar Atterdag ściąga kontrybucję z Visby” (Waldemar Atterdag brandskattar Visby), do którego szkice i przygotowania rozpoczął już w 1875 r. Obraz został pokazany na wystawie światowej w Wiedniu, gdzie Hellqvist otrzymał złoty medal. W tym samym roku ożenił się w Monachium z Julie Thiersch (1859–1933).

W 1884 r. przez rok przebywał w Szwecji, gdzie m.in. został członkiem i wiceprofesorem Królewskiej Akademii Sztuki. W Sztokholmie namalował zakupiony przez króla Oskara II obraz „W porcie w Wolgast 15 lipca 1633 r.” (Vid hamnen i Wolgast den 15 juli 1633), przedstawiający transport do Szwecji ciała Gustawa II Adolfa, poległego w bitwie pod Lützen (1632). W 1885 r. powrócił do Niemiec i został profesorem malarstwa na Akademii Sztuki w Berlinie (Akademie der Künste). Ze względu na zły stan zdrowia, do czego przyczynił się upadek w czasie jazdy na łyżwach i w jego następstwie poważny wstrząs mózgu, w 1888 r. zrezygnował z pracy na uczelni. Jeszcze w 1887 r. zdążył dokończyć swoje ostatnie większe dzieło o tematyce historycznej „Sancta Simplicitas”, przedstawiające Jana Husa prowadzonego na stos.

Zmarł 19 listopada 1890 r. w szpitalu dla nerwowo chorych w Monachium, gdzie przebywał od marca 1889 r. Został pochowany na monachijskim cmentarzu miejskim.

1. C.G. Hellqvist i Julie Thiersch (1880) (Wikimedia Commons)
2. Pracownia artysty w Monachium (Wikimedia Commons)

Wybrane dzieła

1. „Gustaw I oskarża biskupa Pedera Sunnanvädera i Mistrza Knuta przed kapitułą w Västerås” (Gustaf I anklagar biskopen Peder Sunnanväder och Mäster Knut inför domkapitlet i Wästerås), 1875 r. (Wikimedia Commons)
2. „Upokarzający wjazd do Sztokholmu Pedera Sunnanvädera i Mistrza Knuta w 1526 r.” (Peder Sunnanväders och Mäster Knuts skymfliga intåg i Stockholm 1526), 1879 r., Nationalmuseum (Wikimedia Commons)
3. „Śmierć Stena Sture Młodszego na zamarzniętym Melarze” (Sten Sture d y.s död på Mälarens is), 1880 r., Nationalmuseum (Wikimedia Commons)
4. „Waldemar Atterdag ściąga kontrybucję z Visby” (Waldemar Atterdag brandskattar Visby), 1882 r., Nationalmuseum (Wikimedia Commons)
5. „Dysputa religijna między Olausem Petri i Pederem Galle” (Religionssamtal mellan
   Olaus Petri och Peder Galle), 1883 r., Nationalmuseum (Wikimedia Commons)
6. „Zaokrętowanie ciała Gustawa II Adolfa w porcie w Wolgast 1633 r.” (Gustaf II Adolfs lik inskeppas i Wolgasts hamn 1633), 1885 r. (Wikimedia Commons)
7. „Sancta Simplicitas. Jan Hus prowadzony na stos” (Sancta Simplicitas. Hus vandring till bålet), 1887 r. (Wikimedia Commons)

Kategorie:Biogramy, Kultura i sztuka, Malarstwo

Tagi: Carl Gustaf Hellqvist, Szwedzkie malarstwo historyczne