Legendarny zespół punkrockowy Ebba Grön został założony w 1977 r. przez Joakima „Pimme” Thåströma (wokal, gitarzysta), Gunnara „Gurra” Ljungstedta (perkusja) i Lennarta „Fjodor” Erikssona (bas, wokal) w lokalu młodzieżowego ośrodka kultury Oasen w centrum Rågsved, jednym z przedmieść południowego Sztokholmu[1].
Centrum Rågsved (2018), fot. zbigur
Nazwa
Początkowo zespół nosił nazwę The Haters, zmienioną wkrótce na Ebba Grön. Nowa nazwa nawiązywała do kryptonimu (Ebba röd) akcji policji szwedzkiej przeciwko należącemu do RAF niemieckiemu terroryście Norbertowi Kröcherowi. Przygotowywał on porwanie minister ds. imigracji i równouprawniania (1973–1976) w pierwszym rządzie Olofa Palmego, Annę-Gretę Leijon (Operation Leo)[2]. Porwanie byłej minister zostało udaremnione przez skuteczną akcję policji. Kiedy 31 marca 1977 r. Norbert Kröcher został aresztowany, w radio nadano komunikat Ebba grön. W 1981 r. zrealizowano film na temat tych wydarzeń pt. Operation Leo (reż. Hans Hederberg) z muzyką Ebba Grön (m.in. „Scheisse”).
Dyskografia
21 kwietnia 1978 r. grupa wydała pierwszy singiel Antirock z uworami „Profit” i „Ung och sänkt”. W październiku nagrano singiel Pro-Rock (piosenki „Tyst för fan” i „Mona Tumbas Slim Club”), a 6 kwietnia 1978 r. wydano trzeci singiel Total-POP („Vad ska du bli” i „Häng Gud”). W 1978 r. ukazał się też pierwszy album zespołu We’re Only in It for the Drugs (m.in. „We’re Only in It for the Drugs No. 1”, „Beväpna er”, „Schweden Schweden”, „Totalvägra”, „Pervers politiker”), wydany przez niezależną wytwórnię Mistlur Records z Sollentuny.
W październiku 1980 r. nagrano czwarty singiel Ung & kåt („Ung och kåt” i „Staten och kapitalet”). „Staten och kapitelet”, cover utworu „Den ena handen vet vad den andra gör” z 1972 r. proggowej grupy Blå Tåget, stał się jednym z najbardziej znanych utworów Ebba Grön. Na „bożonarodzeniowym” singlu z 1980 r. (Schlagers julsingel) znalazła się piosenka „Nu släckas tusen människoliv”. W tym czasie Ebba Grön uczestniczyła we wspólnych trasach koncertowych m.in. z zespołami Dag Vag i Eldkvarn, należącymi do nurtu progg[3].
Dużą popularność w Szwecji przyniósł zespołowi drugi album, wydany w marcu 1981 r. Kärlek & Uppror (m.in. „800°” – jeden z najlepszych utworów zespołu, „Mamma pappa barn”, „Alla visa män”, „Stockholms pärlor”, „Mental istid”, „Hat & blod”). Do Ebba Grön dołączył w tym samym roku Anders „Stry Terrarie” Sjöholm (organy, gitara). W jesieni 1981 r. wydano ostatni singiel grupy pt. Scheisse („Scheisse” i „Tyna bort”).
W kwietniu 1982 r. w Mistlur Records wydano trzeci i ostatni album pt. Ebba Grön. W nagraniu utworów „Die Mauer”, „Flyktsoda” i „Tittar på TV” uczestniczył saksofonista Per Hägglund. Album zawierał także m.in. utwory „Heroinister & kontorister”, „Stopp!”, „Het choklad”.
W październiku 1982 r. miał premierę film dokumentalny Ebba the Movie (reż. Johan Donner). W filmie znalazły się m.in. nagrania studyjne, wywiady z członkami zespołu, materiały ze wspólnej trasy koncerowej z zespołem Dag Vag z 1980 r. W jednej ze scen Joakim Thåström wykonuje utwór „Häng Gud” na organach w kościele.
Rozpad grupy
Niedługo po wydaniu trzeciego albumu, 31 lipca 1982 r. w Norberg zespół po raz ostatni wystąpił w koncercie „na żywo”. Ebba Grön rozpadła się w lutym 1983 r. po sześciu latach istnienia. Zmęczony osiągniętym przez grupę sukcesem Lennart „Fjodor” Eriksson opuścił Ebba Grön, a jej pozostali członkowie aktywowali założony przez siebie w 1981 r. zespół Rymdimperiet (od wiosny 1983 r. Imperiet).
Ebba Grön nie została ponownie aktywowana. W 1999 r. Joakim Thåström odrzucił propozycję aktywacji zespołu i wspólnego występu w trzech koncertach, za co oferowano 18 milionów koron. Jedynie w 2003 r., w związku ze śmiercią wokalisty The Clash, Joe Strummera, członkowie Ebba Grön wykonali wspólnie z przebywającym wówczas z wiztą w Szwecji Mickiem Jonesem, gitarzystą The Clash, trzy utwory angielskiego zespołu. Wystąpiono jednak pod nazwą The Haters.
W 2014 r. Ebba Grön została zaliczona do Swedish Music Hall of Fame.
Przypisy
[1] Oasen i Rågsved na stronie Stockholms byggnadsriktningar. Zobacz też zrealizowany w 1998 r. przez SVT film dokumentalny Vällkommen till Rågsved oraz Ebba Grön – 1979, fragment filmu Fäderneslandet och Punkrocken z 1979 r.
[2] Była ona odpowiedzialna za wydalenie ze Szwecji terorrystów RAF uczestniczących w ataku na ambasadę zachodnioniemiecką w Sztokholmie w kwietniu 1975 r. (zobacz Norbert Kröcher & Operation Leo)
[3] Specyficzny szwedzki antykomercyjny nurt muzyki z bardzo silnymi wpływami ruchów lewicowych i protestów młodzieżowych, charakterystycznych dla późnych lat 60. i 70. XX w. Nie należy mylić z rockiem progresywnym.
Kategorie:Artykuły, Kultura i sztuka, Muzyka
zbigur.org 
Skomentuj